Του Δημήτρη Μπαλή
Ο χώρος μπορεί να μην είναι παραγωγικός, δηλαδή να μην έχουμε εργοστάσιο στην Ελλάδα και να είναι μόνο καταναλωτικός, όμως γι’ αυτό δεν ευθύνονται οι εισαγωγείς, αλλά το κράτος. Οταν ο όμιλος Θεοχαράκη είχε τη δεκαετία του '80 εργοστάσιο συναρμολόγησης στον Βόλο, η δυσβάστακτη φορολόγηση ανάγκασε έναν όμιλο-κολοσσό και μάλιστα τον πρώτο εισαγωγέα στην Ευρώπη αυτοκινήτων Datsun και μετέπειτα Nissan, να κλείσει το εργοστάσιο. Το κράτος ευθύνεται που κλείνουν ή φεύγουν επιχειρήσεις στο εξωτερικό, κυρίως στα Βαλκάνια.
Οχι εξ ανάγκης επειδή βρίσκουν πιο φθηνά εργατικά χέρια (πράγματι), αλλά επειδή εκεί δεν τους χαρατσώνουν με τη φορολογία. Οι επενδύσεις χρειάζονται κίνητρα, αναπτυξιακά προγράμματα για θέσεις εργασίας και μείωση φορολογίας. Για να γυρίσω στον χώρο του αυτοκινήτου, οι Ελληνες εισαγωγείς έβαλαν υπεραξία στη δουλειά τους βλέποντας μετά το 1992 (πρώτη χρονιά απόσυρσης) οι πωλήσεις να έχουν ανοδική πορεία και μάλιστα να αγγίζουν τις 290.000 και την τελευταία δεκαετία να είναι σταθερά πάνω από τις 260.000 μονάδες.
Οι εισαγωγείς έφτιαξαν τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης, σύγχρονα συνεργεία και μεγάλα καταστήματα πωλήσεων που κατά τη γνώμη μου έχουν φθάσει στο όριο της υπερβολής σε όγκο και πολυτέλεια. Ο Ελληνας έμπορος, σου λέει, αυτοκίνητα πουλάω, έχω κύρος στην αγορά, να μην το δείξω κιόλας; Oμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν αντίστοιχο έμπορο Ιταλό, Γάλλο ή Γερμανό. Ταξιδεύοντας, βλέπω τι καταστήματα πωλήσεων αυτοκινήτων έχουν στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης και μπροστά στα δικά μας όχι με συνοικιακά μοιάζουν, αλλά με τριτοκοσμικά. Αλλά εκεί, επειδή έχουν παιδεία στον χώρο αυτοκινήτου, «δεν το παίζουν» κάποιοι στον πελάτη, που κι αυτός όταν μπαίνει στο κατάστημα δεν περιμένει να εντυπωσιαστεί από τους γρανίτες και τα κρύσταλλα, αλλά από υπηρεσίες και εξυπηρέτηση.
Ομως γι’ αυτή την υπεροψία του ο Ελληνας έμπορος δεν μπορεί να «τιμωρείται» από το ενίοτε φορολογικό σύστημα. Οταν το Δημόσιο αναζητεί φόρους, το αυτοκίνητο «πληρώνει τη νύφη», λες και είναι αγαθό πολυτελείας όπως τα σκάφη αναψυχής. Δεν λέω, υπάρχουν και πανάκριβα αυτοκίνητα, αλλά κι εκεί ο φόρος είναι ήδη μεγαλύτερος από τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Η ύφεση στα οικονομικά των νοικοκυριών, κυρίως η ανασφάλεια για το αύριο και η υπέρμετρη φορολόγηση (τέλος ταξινόμησης, τέλη κυκλοφορίας, ΦΠΑ, έκτακτη εισφορά, τεκμήρια), μαζί με την αύξηση στα υγρά καύσιμα, συρρίκνωσαν κι άλλο την αγορά αυτοκινήτου. Τον Μάρτιο ταξινομήθηκαν μόλις 19.053 καινούρια Ι.Χ., όταν κατά μέσο όρο τους αντίστοιχους μήνες της περιόδου 2004-2007 ταξινομούνταν 26.427 μονάδες (μείωση κατά 27,9%). Στις 19.053 νέες ταξινομήσεις, βέβαια, υπάρχουν πολλά οχήματα που ταξινομήθηκαν εσπευσμένα, ώστε να μην επιβαρυνθούν οι καταναλωτές από την πρόσφατη αύξηση του ΦΠΑ και την επιβολή του φόρου πολυτελείας. Ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων προτείνει οι χιλιάδες επιχειρήσεις εμπορίας και σέρβις να υπαχθούν άμεσα σε μέτρα ανάπτυξης, τα οποία δεν θα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό.
πηγή